Intergenerationeel trauma: zo doorbreek jij de keten van overerving
Het meest bekende voorbeeld van intergenerationeel trauma is dat van kinderen en kleinkinderen van mensen die tijdens WO II in concentratiekampen hebben gezeten. Of dat van mensen wiens voorouders tot slaaf gemaakt waren en die daar nu, generaties later, nog steeds het effect van merken als het gaat om hun zelfbeeld. Maar ook traumatische ervaringen op kleinere schaal kunnen generaties lang hun sporen nalaten binnen families. Misschien geldt voor de meesten van ons wel dat we via de genetische lijn iets hebben meegekregen dat eigenlijk niet van ons is, maar ons gedrag wel – onbewust – bepaalt. Gelukkig kan deze keten worden verbroken, zodat het hier stopt, bij jou.
Sporen van trauma
Wat is trauma nou eigenlijk? In principe alle nare ervaringen die blijvende sporen achterlaten. Die sporen kunnen psychisch zijn, maar ook lichamelijk. Zeker bij overgeërfd trauma zijn we ons soms nog niet bewust van de psychische traumasporen, maar zijn er lichamelijk wel klachten die bij meerdere mensen in de familie voorkomen. Zo kan een genetische aanleg voor bronchitis of astma zomaar verband houden met de angst voor verstikking of gevoelens van gevangenschap die al generaties lang onbewust wordt doorgegeven binnen de familie.
Familiedrama
‘Ieder huisje draagt zijn kruisje’, luidt het spreekwoord. Iedere familie kent zijn drama, zou het ook kunnen zijn. Door de generaties heen hebben in iedere familie wel een of meer mensen een traumatische ervaring gehad. Wat we nu mishandeling noemen, was vroeger een ‘normaal’ onderdeel van de opvoeding bijvoorbeeld. Maar voor het onschuldige kind dat mishandeld werd, was het net zo heftig als mishandeling voor kinderen in deze tijd is.
Onbewust zal dat kind – je overgrootvader of opa bijvoorbeeld – de emotionele opslag van de mishandeling aan zijn of haar kinderen hebben doorgegeven. Dat kan zijn in de vorm van angst voor mannelijke energie (als vader sloeg), maar ook tegengesteld in de vorm van agressie (terugvechten) of emotionele afwezigheid (jezelf onzichtbaar maken). Of wat dacht je van sclerose bijvoorbeeld, een ziektebeeld waarbij weefsels verharden? Ook dat kan een manier zijn waarop iemand een beschermlaag vormt tegen het geweld. En de aanleg daarvoor kan via de genen worden meegegeven aan het nageslacht.
Seksueel trauma in de vrouwenlijn
En zo zijn er nog veel meer trauma’s die hun stempel kunnen drukken op de psychische of lichamelijke gezondheid van familieleden. Heel vaak herhaalt de traumatische gebeurtenis zich ook in een bepaalde variant in de volgende generaties. Seksueel misbruik is bijvoorbeeld zo’n intergenerationeel trauma dat in heel veel vrouwenlijnen voorkomt binnen families. Het lijkt er op dat moeders en dochters seksueel grensoverschrijdend gedrag blijven aantrekken totdat de energetische imprint van het trauma daadwerkelijk geheeld is. En dat kan soms heel veel generaties later pas het geval zijn.
Kind afstaan
Ook het (gedwongen) afstaan van een kind is een traumaspoor dat zich diep in families kan nestelen. Verlatingsangst, het gevoel er niet te mogen zijn of zichzelf stelselmatig buiten de groep plaatsen, zijn allemaal uitingen van de oorspronkelijke traumatische opslag die zich generaties later nog steeds kunnen manifesteren. Op lichamelijk niveau kan dit zelfs leiden tot vruchtbaarheidsproblemen. Ons onderbewustzijn heeft grote invloed op onze fysieke gesteldheid.
Lees ook: Bindingsangst en verlatingsangst: waar loopt het vast?
Genetisch beschermingsmechanisme
Onze genen passen zich aan naar de leefomstandigheden. Dat gaat heel langzaam, maar als bepaalde patronen en trauma’s zich al generaties lang herhalen, slaat ons genetisch materiaal dit op als een gegeven. Zo kan het dat de aanleg voor lichamelijke en psychische ziekten in wezen een genetisch bepaald beschermingsmechanisme is tegen traumatische ervaringen.
Overerving via de baarmoeder
Bovendien is wetenschappelijk aangetoond dat extreme stress bij zwangere vrouwen ervoor kan zorgen dat de foetus ook stress ervaart. Stel je voor dat een vrouw in verwachting erg angstig is (omdat er daadwerkelijk een levensbedreigende situatie is, of omdat zij die angstgevoelens op haar beurt heeft overgeërfd). De foetus krijgt dan vanaf de conceptie mee dat de wereld onveilig is en zal dus vanaf de geboorte een zeker basisvertrouwen in het leven missen. Op latere leeftijd kan dit bijvoorbeeld faalangst of paniekaanvallen tot gevolg hebben, zonder dat daar een direct aanwijsbare oorzaak (lees: trauma) voor is. Ook ADHD of ADD zou volgens onderzoek kunnen ontstaan doordat de foetus een hoge dosis stresshormonen meekrijgt.
Intergenerationeel trauma volgens Chinese geneeskunde
In de traditionele Chinese geneeskunde wordt intergenerationeel trauma verklaard vanuit de voorgeboortelijke nierenergie die iedereen van zijn ouders meekrijgt tijdens de bevruchting. Onze nierenergie, Jing genaamd, vormt de grondstof voor al onze levensenergie. Een deel daarvan is voorgeboortelijk bepaald. Het andere, nageboortelijke deel kunnen we tijdens ons leven voortdurend aanmaken en verversen door middel van gezonde voeding, ademhaling en via het bewustzijn.
Via de voorgeboortelijke nierenergie kunnen we ook traumatische opslag overerven van onze ouders. Maar met een gezonde leefstijl – waarin ook gebruik wordt gemaakt van de helende kracht van het spirituele bewustzijn – kunnen we elke aangeboren disbalans gelukkig veranderen naar een gezond evenwicht in lichaam, geest en ziel. Zodat het trauma uiteindelijk uit het DNA van ons nageslacht kan verdwijnen.
Betekenis voor de ziel
Als er binnen zoveel families sprake is van overgeërfde traumasporen, heeft dat dan ook diepere betekenis voor de mensheid? Als je op zielsniveau kijkt zeker. Onze ziel kiest voor de incarnatie het leven uit waarin het precies die dingen kan leren waar de ziel zich op dat moment verder in mag ontwikkelen. Eenmaal in dat leven herinnert de ziel zichzelf vaak niet meer helemaal en kunnen de omstandigheden en het familietrauma zwaar aanvoelen. Maar dit doorvoelen en soms zelfs al in datzelfde leven helen, maakt dat de ziel bijvoorbeeld leert om vrij te zijn, of vertrouwen te hebben, of onbaatzuchtig te zijn. Vaak zijn het zielen die al vele lessen geleerd hebben die het lukt om een al eeuwenlang durende keten van intergenerationeel trauma te doorbreken.
Zo doorbreek jij de keten
Hoe kan jij de keten van psychische en lichamelijke overerving van trauma doorbreken? Net als iedere transformatie begint dat bij bewustwording. Op een bepaald moment in je leven word jij je bewust van het familiepatroon dat je met je meedraagt. Dat kan aanleg zijn voor een bepaalde ziekte of een bepaalde manier van denken of omgaan met emoties die ook je vader, moeder, broers, zussen, opa, oma, ooms, tantes, nichten of neven hebben. In alle gevallen mag jij in de ogen kijken dat dit geen toeval is of een ‘foutje in de genen’.
Acceptatie
Als jij jezelf niet als slachtoffer van de familieomstandigheden blijft zien, ontstaat namelijk direct de ruimte om dit te helen. Omdat het er nou eenmaal inzit, betekent niet dat je er niets meer aan kan veranderen. Wanneer jij je eenmaal bewust bent van de familiaire wond en de impact daarvan binnen jezelf gaat onderzoeken, dan kan je er liefde naartoe sturen. We mogen alles in onszelf eerst onvoorwaardelijk accepteren voordat we er iets aan kunnen veranderen. Als iets er helemaal mag zijn, dan gaat de negatieve lading (de traumatische opslag) ervan af. De oude wond laat dan geen blijvende sporen meer achter en de keten van intergenerationeel trauma is voorgoed verbroken.
Lees ook: Traumaverwerking: doorvoelen, transformeren en loslaten
Het stopt bij jou
Als jij op een zeker moment in je leven in het reine weet te komen met het trauma dat al generaties lang in verschillende vormen in jouw familie zit, dan stopt het bij jou. Mocht je zelf kinderen krijgen, dan hebben zij er geen last meer van. Zelfs als je al (volwassen) kinderen hebt, zal jouw helingsproces ervoor zorgen dat de lading van het traumaspoor dat zij meekregen in de genen veel lichter wordt of zelfs verdwijnt. Want jouw kinderen voelen bewust of onbewust aan jou dat dit trauma niet meer zo zwaar drukt en krijgen daarmee meer vertrouwen dat het leven veilig en vreugdevol is zoals het is.
En weet je? Het is zelfs zo dat ook je voorouders de heling met terugwerkende kracht zullen waarnemen, tot vele generaties terug. Daar waar zij zijn, op een plek zonder tijd of fysieke vorm, was altijd al bekend dat jij dit familiepatroon op dit moment zou helen. Ze hebben jou daarbij gesteund en zijn je heel dankbaar voor wat je hebt gedaan.
Deze artikelen zijn misschien ook interessant voor jou:
Zorgen om je kind? Waarom het helen van je eigen innerlijk kind helpt
Ontwikkel je eigen identiteit. Wat je al meekrijgt in de baarmoeder
PTSS: waarom traumaverwerking met reiki angst en psychosomatische klachten snel verhelpt
Vond je dit artikel interessant? Schrijf je dan hier in voor de Avalon nieuwsbrief en ontvang maandelijks vergelijkbare artikelen, gezondheidsadviezen, praktische tips en de activiteitenagenda in je mailbox.
